Rozdział 9

Budzi mnie donośne pikanie obok mojego ucha. Głowa strasznie mnie boli, tak jak i całe ciało. Nic nie pamiętam. Mimo, iż kilka minut temu, przebudziłam się, nie zamierzałam otworzyć oczu. Nie, nie dlatego, że chciałam jeszcze spać tylko dlatego, że bałam się co zobaczę. Czym się otaczam i gdzie się znajduję. Słyszałam szum połączony z pikaniem jakiś maszyn. Umarłam ? Kiedy próbowałam się ruszyć, ktoś ścisnął moją rękę. Nawet nie wiedziałam, że ktoś ją trzyma. Później ta osoba pocałowała mnie w czoło a w moje nozdrza uderzył znany mi zapach. To on. Postanowiłam nie otwierać jeszcze oczu. Proszę, idź sobie. Przecież nie jesteś nikim z mojej rodziny, nie powinno cię tutaj być. Modliłam się w duchu, by ktoś przyszedł i zabrał go stąd. 

- Wiem, że się już przebudziłaś - jego głos rozniósł się echem w mojej głowie a ja niechętnie otworzyłam oczy. Oślepiło mnie jaskrawe światło i zajęło i dłuższą chwilę, przeanalizowanie tego gdzie jestem. To szpital. Cholerny, szpital. Zawsze unikałam tego miejsca gdy byłam młodsza a teraz muszę tu być, nawet nie wiem czemu. 

- Skąd wiedziałeś, że nie śpię ? Co tutaj robisz, i co najważniejsze, co ja tutaj robię ?

- Za dużo pytań zadajesz, skarbie. - głaszcze mnie po poliku a ja strącam jego rękę. Gdy widzi, że nie mam humoru do jego kiepskiego poczucia humoru, poważnieje. - Wiedziałem, że nie śpisz, ponieważ gdy tylko cię pocałowałem, twój puls znacznie przyśpieszył. 

- Czekam na kolejne odpowiedzi - rzucam krótko i rozglądam się po pomieszczeniu. Ściany są pomalowane na niebiesko - biały kolor, łóżka szpitale są zielone a szafki stojące przy łózkach są z ciemnego drewna. Naprzeciwko mnie leży kobieta w podeszłym już wieku i badawczo mi się przygląda, kolejna pani, na łóżku numer dwa, przewraca się z boku na bok a gdy tylko na chwilę się uspokoi, znów zaczyna.

- Jestem tutaj, ponieważ się o ciebie martwię - prycham. Mruży oczy i przechyla głowę na bok uważnie lustrując moją twarz. Co z nią nie tak ? 

- Mógłbyś mi łaskawie odpowiedzieć, co ja tutaj robię ? - wyrzucam ręce w powietrze a kilka par oczu zwróciło się w naszym kierunku dlatego też szybko je opuściłam.

- Te twoje niewyparzone usta mogłyby właśnie ssać mojego kutasa. Więc, jeśli nie chcesz żebym teraz zaczął pieprzyć cię tutaj przy wszystkich, to odzywaj się do mnie z szacunkiem. - siedzę oniemiała nie wiedząc jak zareagować na jego wyznanie. Nie zrobiłby tego, prawda ? Do pomieszczenia wchodzi lekarz, och to kobieta. Jej ogromny biust jest dobrze uwydatniony przez za krótką, białą sukienkę a jej kręcone blond włosy prezentują się świetnie. Wzdycham gdy ta wypina swą pierś do przodu kiedy Styles odwraca się w jej kierunku. Dziwi mnie to, że od razu jego głowa skierowała się w moją stronę. Nie mogę powstrzymać śmiechu gdy jego głowa z opóźnionym refleksem odwraca się w kierunku kobiety. 

- Dzień dobry, nazywam się Sophia Edwards i to ja będę się tobą opiekowała podczas twojego pobytu w naszym szpitalu. 

- Dziękuję ? - nie wiem czemu, ale od razu znienawidziłam tą kobietę. Może, że właśnie Styles pieprzy ją wzrokiem ? Odzywa się moja podświadomość, ale ignoruję to i staram się skupić na tym, co tłumaczy mi Sophia. 

- Pamiętasz jak się nazywasz ? Ile masz lat ? 

- Nie jestem debilem, aż tak strasznie nie zgłupiałam. Mogę iść do domu, kurwa ? - Styles szczypie mnie w rękę i zaciska szczękę. Czemu się unosisz lokowaty ? 

Gdy tylko Edwards wyszła, Styles złapał mnie za rękę i wykręcił ją.

- Co to do chuja było ? Miałem na nią ochotę a ty to wszystko spierdoliłaś !

- Jeżeli aż tak bardzo się tym przejmujesz to idź do niej i posiądź ją na biurku, krześle i nawet na tym moim łóżku. A jeżeli aż tak cię wkurwiam, to czemu ciągle tu jesteś ? Czemu tu ze mną siedzisz ? - puszcza moją rękę a ja zauważam na niej czerwony ślad. Ała

- Bo...

- No co ?

- Bo chcę żebyś podpisała tą pierdoloną umowę, rozumiesz ? Chcę cię pieprzyć na wszystkie możliwe sposoby i gdziekolwiek byś chciała. Chcę być twoim sex nauczycielem.