Rozdział 7

Odpycham go od siebie i dopiero teraz zauważam jak jego oczy stały się czarne. 

- Co do chuja ? - dyszy i odsuwa się. Gdy nie odpowiadam, wychodzi z salonu zostawiając mnie samą na kilka minut. Po dłuższym czasie wraca z plikiem papierów w ręce, kładzie je przede mną i kuca obok mnie.

- Co to ? - pytam a on uśmiecha się, lecz gdy ja spoglądam na niego pytającym wzrokiem, poważnieje. 

- Jesteś dziewicą ? - przegryza wargę a ja nawet nie próbuję udawać, że to pytanie zwaliło mnie z nóg. Przełykam tak głośno ślinę, że wydaje mi się iż on kucający obok, słyszał to. Nagle z pomieszczenia ucieka większa ilość tlenu a ja z trudem łapie oddech. - Czyli jesteś, wiedziałem. - Wstaje i siada obok. 

- Czemu mnie o to pytasz ? - przeklinam się w duchu za to jak teraz mój głos brzmi. Jest piskliwy a zarazem ochrypły. 

- Przejrzyj papiery - skinął głową w stronę małego stolika i przysunął bliżej mnie jedną kartkę. - Spójrz tutaj - przejeżdża palcem po wykropkowanym miejscu - jeżeli tutaj będzie widniał twój podpis, wszystko się zmieni

- Pod jakim względem ? - nadal nie wiem do czego on zmierza. Jest za bardzo tajemniczy i to coraz bardziej zaczyna mnie podniecać. 

- Odpowiem na każde twoje pytanie dotyczące tego, jeżeli ty przysięgniesz mi, że nikt się o tym nie dowie. - patrzy wprost w moje oczy a jego zielone źrenice, które zawsze są roześmiane, przepełniły się czernią i pożądaniem. 

- Dobrze - wzdycham. Jego ręka drży, gdy kładzie ją na moim kolanie. 

- To jest sex umowa. Gdy ją podpiszesz, będziesz w jakiś sposób należeć do mnie. Będę mógł z tobą robić co będzie mi się podobało. Oczywiście w łóżku. Nauczę cię co to prawdziwa przyjemność. Melanie, gdy tylko ją podpiszesz wkroczysz do świata przepełnionego pożądaniem. Do mojego świata. - sunie w górę mojego kolana a ja nic nie poradzę i wstaje, chcąc wyjść. To dla mnie za dużo. Za dużo jak na jeden dzień, który niedawno się zaczął. Styles łapie mnie za rękę i popycha na sofę. Upadam na nią z jękiem a frustracja zaczyna we mnie górować. 

- No co ?! - unoszę swój głos, nie wiedząc czemu. On chyba też nie spodziewał się takiej reakcji z mojej strony ponieważ puszcza moją rękę i opada z westchnięciem obok mnie. 

- Wiedziałem, że się nie zgodzisz. Wiedziałem. Po prostu jesteś na to wszystko za wrażliwa. Kiedyś taka nie byłaś. Wszystko zmieniło się gdy twoja matka zmarła...

- Zaraz, co ?! - przerywam mu, a ten dopiero po kilku minutach uświadamia sobie co właśnie mi powiedział. Jego oczy rozszerzają się i głośno przełyka ślinę.

- Och...em...mówiłem coś o twojej matce ? Ech, pomyliło mi się i ja...

- Znałeś moją matkę. - to nie zabrzmiało jak pytanie, nie miało tak brzmieć.

- Nie, ja...

- Znałeś moją matkę ! - wstaję i podchodzę do niego. Krew w moich żyłach zaczyna płynąć szybciej a ja nic nie poradzę na to, że popycham go na kanapę, tak, że zdezorientowany Styles kładzie się. Wykorzystując sytuację, siadam na niego okrakiem, unieruchamiam mu ręce a gdy nasze twarze dzielą milimetry, odgarniam włosy na jedno ramię. - Skąd znałeś moją matkę ?

- Widzisz tą umowę ?

- Tak, co ona ma z tym wspólnego ?

- Kilka miesięcy, przed śmiercią twojej rodzicielki, zaproponowałem jej tą samą umowę co tobie dzisiaj.